DEN HELDER - Om burgemeester te worden kun je niet naar school. De praktijk is de soms harde leerschool met daarnaast wat levenservaring. Spiegelen aan anderen kan niet, want er is maar één burgemeester per gemeente. Maar dat geldt natuurlijk voor veel meer beroepen. Een positieve omgeving waarin je de verbinding kunt leggen van hoog tot laag en van links tot rechts, maakt het leven minder eenzaam en geeft impulsen tot verandering.

Maar kan dat wel? Kan een mens wel veranderen of ligt je levenspad rond je 25e eigenlijk wel vast?

Naar school kan ik niet, naar opleidingen wel. Ik krijg een boek te lezen over het functioneren van onze hersenen. Daaruit blijkt dat je zelfs het meest ingesleten patroon kunt veranderen. Het is wel even doorbijten en heel bewust kijken naar je handelen. Maar ons brein kent geen leeftijdsgrens om te veranderen. Ik lees deze tekst:

"Als ik blijf kijken, zoals ik altijd heb gekeken, blijf ik denken, wat ik altijd heb gedacht.
Als ik blijf denken, zoals ik altijd heb gedacht, blijf ik geloven, wat ik altijd heb geloofd.
Als ik blijf geloven, wat ik altijd heb geloofd, blijf ik doen, zoals ik altijd heb gedaan.
Als ik blijf doen, zoals ik altijd heb gedaan, blijft mij altijd overkomen, wat mij altijd overkomt.
Maar als ik nu mijn ogen sluit, en mijn ware zelf voel vanbinnen, dan kom ik deze cirkel uit en kan ik weer opnieuw beginnen."

Dus geen excuus meer van 'zo ben ik nu eenmaal'. Al is het hard werken om je bewust te zijn van wat je moet veranderen en vooral hoe je dat kunt doen. Een ingesleten pad is niet zo verlegd. Dat is dus de harde leerschool. Terug naar wat jij waardevol vindt. Vanuit daar verbinding leggen betekent ook minder emotie maar eerst tot tien tellen.

Fijne mensen in je omgeving helpen enorm.
Dat verandert nooit.
Gelukkig.